NEYSE Kİ
Öyle bir temponun içindeydim ki; yetişmem gereken uçaklar, başarı ile geçmem gereken dersler ve vedalaşmalar...
Bu satırları yazarken Into the wild kalıbının doruklarındayım. Birazdan 3122m tırmanacağız.Neler ile karşılaşacağımızın farkında değiliz. Fakat ben Wyoming saatiyle 00.52' de uyandırılarak güne başladım diyebiliriz.
Pek sayın fatih bey mesaj atmış: ''Oğlum yat uyu . Ne namaz var ne oruç zaten.''
Mesajı okudum ve uyumaya devam ettim. Hem iş şartları,hem burada ki düzensiz yemek saatlerinden dolayı maalesef ki oruç tutamıyorum. Ama İnşallah '' Allah oruç tutanların , orucunu kabul etsin " diye dua ediyorum.
Dersler halledildi,uçaklara yetiştirildi ve vedalar zorda olsa tamamlandı. Uçak yolcuğu 27 saat sürdü. Bagajım kayboldu. Neyse ki 3 gün sonra gönderdiler. Havalananına geç saatte indiğimden dolayı herhangi bir otele rezervasyon yapamadım. Neyse ki (part 2) uçakta ki Türk dostlarım bana yardımcı oldular.Odalarını benimle paylaştılar.
Vedalar mı ? Hakikaten çok zor oldu.Uçağa binmeden önceki yaptığım telefon konuşması, yeğenimin duygulu cümleleri,annemin savaşa gidiyormuş gibi davranması ve sırtımı dayadığım insanların hoşça kal bakışları. Tabi bir de ilk yurt dışı deneyimim ,bende de tedirginlik yoktu diyemem. Ağır geldi. Fakat "buradaki yaşamıma alıştıkça ağırlıkta azalıyor" diyebilirim.
İş iyi değil. Çok yoruyorlar. İşçi sınıfını sömürmeyi bizden daha iyi bildiklerini söyleyebilirim . (işçi sınıfını sömürmeyi sizden öğrenecek değiliz) Neyse ki (part 3) ortam güzel,oda arkadaşım iyi, doğa mükemmel ve yemekler idare eder. Adapte olmaya çabalıyorum.
Şu an Wyoming'te "YELLOWSTONE NATIONAL PARK" tayım. Şunu fark ettim ki: Neyse ki kelimesi hayatta çok önemli. Belki bir gün bir arkadaşınız sizin "neysekiniz " olur. Bir cümle , yetiştirdiğiniz evlatlar, tuttuğunuz takım, sevdiğiniz filmler,okuduğunuz romanlar,öğrendiğiniz kültürler...bunların hepsi "neysekiniz" olabilir. Ve en çaresiz anınızda neysekiler devreye girer.
Birazdan 3122 m. Şükürler olsun ; Neyse ki(part 4) yalnız değilim.
Bu satırları yazarken Into the wild kalıbının doruklarındayım. Birazdan 3122m tırmanacağız.Neler ile karşılaşacağımızın farkında değiliz. Fakat ben Wyoming saatiyle 00.52' de uyandırılarak güne başladım diyebiliriz.
Pek sayın fatih bey mesaj atmış: ''Oğlum yat uyu . Ne namaz var ne oruç zaten.''
Mesajı okudum ve uyumaya devam ettim. Hem iş şartları,hem burada ki düzensiz yemek saatlerinden dolayı maalesef ki oruç tutamıyorum. Ama İnşallah '' Allah oruç tutanların , orucunu kabul etsin " diye dua ediyorum.
Dersler halledildi,uçaklara yetiştirildi ve vedalar zorda olsa tamamlandı. Uçak yolcuğu 27 saat sürdü. Bagajım kayboldu. Neyse ki 3 gün sonra gönderdiler. Havalananına geç saatte indiğimden dolayı herhangi bir otele rezervasyon yapamadım. Neyse ki (part 2) uçakta ki Türk dostlarım bana yardımcı oldular.Odalarını benimle paylaştılar.
Vedalar mı ? Hakikaten çok zor oldu.Uçağa binmeden önceki yaptığım telefon konuşması, yeğenimin duygulu cümleleri,annemin savaşa gidiyormuş gibi davranması ve sırtımı dayadığım insanların hoşça kal bakışları. Tabi bir de ilk yurt dışı deneyimim ,bende de tedirginlik yoktu diyemem. Ağır geldi. Fakat "buradaki yaşamıma alıştıkça ağırlıkta azalıyor" diyebilirim.
İş iyi değil. Çok yoruyorlar. İşçi sınıfını sömürmeyi bizden daha iyi bildiklerini söyleyebilirim . (işçi sınıfını sömürmeyi sizden öğrenecek değiliz) Neyse ki (part 3) ortam güzel,oda arkadaşım iyi, doğa mükemmel ve yemekler idare eder. Adapte olmaya çabalıyorum.
Birazdan 3122 m. Şükürler olsun ; Neyse ki(part 4) yalnız değilim.
Yorumlar
Yorum Gönder